خیال خام

نشسته ام به یاد تو، شرابی که به کام من     
نسخه من دست غزل، دوایی که به نام من 
شراب هر شب دلم،  یه جرعه یاد تو شده
برای درد  بی  کسی ،  چاره  و  التیام  من 
به هر طرف که بنگرم، در همه جا ببینمت
به جان من فسون تو، به دست تو زمام من 
همیشه در نظر تویی، قبله ی هر نماز من
چو بنگرم به دیده ات، بشکنی تو صیام من 
برهمگان همیشه تو ، حدیث وصل بوده ای
همچو  کبوتری  چرا؟ پریده ای ز بام من 
به هر قدم که بگذری، بی خبری ز حال من
هر نفست  بگو مگر‌، ندیده احترام من؟ 
تمام شهر دل ببین،  گرفته خو به دامنت
از آن‌زمان‌که‌رفته‌ای، یه‌خواب خوش‌ حرام‌ من 
روی دلم به سوی تو ، هوس فقط به کوی تو
نداده ام به کس دلی، بجز‌ تو‌ خاص‌ و‌ عام‌ من 
غبار کوی تو شدم، خراب روی تو شدم
رسیدنم  به  ناکجا، نبوده  در مرام  من 
جان و دلم ربوده ای، دل همه شد بهانه ات
به درد  من تو  آشنا، طبیبی و همام من 
با همه کس وفا کنی، جز دل بیقرار من
زخمه زنی به جان من، ز بخت دوده فام من 
می شنوم صدای تو، که بی خبر کجا شدی؟
چه  میزنی‌ مرا صدا؟ تو در خیال خام من 
آن نفسی که میروی، برون ز اختیار من
ای نفس جدا شده، بریده شد کلام من 
چه گویمت بمان؟ میان این فغان من
صدا کجا رسد به تو؟ ز‌ گریه‌ ی مدام من 
جان و تنم به راه تو، خراب یک نگاه تو
چو بگذری تو از خیال، بگو چه شد تمام من؟
سبو کشان به هر دیار ،   بنالم از فراق یار
همینه جرم عاشقی ، قشنگه  اتهام  من
کجا بود توقعی ، به درک حال زار من
مگر بنوشد هر کسی ، پیاله ای ز جام من
قسم به پیک آخرم، نمانده از تو جز غمت
زمن‌ چه‌ مانده؟ یک‌سلام؟ به یاد تو  سلام من

تقدیم به پدر عزیز و بزرگوارم با عشق